o mnie

Piszę bardzo często poruszona problemami słabszych, skrzywdzonych, niesłuchanych. Ta misja społeczna literatury/felietonu/recenzji jest dla mnie szalenie ważna. Realizuję się w poezji, prozie, dramacie oraz tych wszystkich formach pomiędzy nimi, bo za wszelką cenę pragnę wyjść z jakiś sztywnych norm, powinności, konieczności.

Jestem matką dwójki dzieci — w tym syna z zespołem Pitta Hopkinsa, który wymaga specjalnej opieki. Żoną, przyjaciółką, animatorką, poetką, redaktorką, korektorką, trenerką, mediatorką i pozytywną wariatką. Dla mnie nie ma rzeczy niemożliwych i często pytam: „po co?”. Słucham, ale nie zawsze się stosuję. Lubię własne drogi. Boli mnie wykorzystywanie władzy na każdym poziomie funkcjonowania. Słowa na życie to „kreatywność” i „uważność”. Trenuję.

A tak na poważnie…

Mam 47 lat, jestem animatorką i filolożką. Bywam redaktorką książek, autorką wstępów, recenzji oraz materiałów promocyjnych. Publikuję w antologiach, pismach literackich
i kulturalnych. Zdobywam nagrody w ogólnopolskich konkursach literackich i turniejach jednego wiersza. Lubię prowadzić spotkania autorskie i slamy.

Jestem samorzeczniczką w kwestiach pracy opiekuńczej. Od kilku lat zajmuję się zarządzaniem dostępnością oraz projektowaniem uniwersalnym szczególnie w obrębie kultury.

 Zafascynowałam się tekstem prostym do czytania i rozumienia. Ukończyłam szkolenie dla specjalistów ETR i w tym kierunku zamierzam się rozwijać. 

Na koncie mam kilka książek poetyckich („Samopas” 2013, „Limit na cuda” 2016, „M+M” 2019, „_winna” 2021, „Rewir”) oraz szereg artykułów, felietonów, recenzji i małe prozy. 

Jestem laureatką nagród Prezydenta Miasta Elbląg oraz Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego, a także stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Funduszu Popierania Twórczości ZAiKS oraz Prezydenta Miasta Elbląg.

Od 2020 w sieci i stacjonarnie prowadzę projekt Pogotowie W@rsztatowe.