Daleka jestem od myślenia, że każdy od losu dostaje tyle, ile jest w stanie znieść i udźwignąć. Nie zgadzam się również na teorie, które okresowo pojawiają się w mediach społecznościowych, że Bóg wybiera wyjątkowych rodziców dla chorych dzieci – tak jakby to miało im dodać „świętości” czy też utrzymać w poczuciu misji. Nie zgadzam się również na to, że najlepszym argumentem w dyskusji o niepełnosprawności jest „zabierz moje dziecko, to zrozumiesz, jak to jest źle tak żyć”. Chyba bliżej mi do cytatu z „Rzeźni numer pięć” Kurta Vonneguta i lubię sobie powtarzać: „zdarza się”. I choć nie ma przypadków, to my kształtujemy rzeczywistość, w której jesteśmy i ze wszystkim walczyć się nie da.
Bywa, że jestem zmęczona. Zastanawiam się, czy bardziej kocham dziecko czy też mocniej może nienawidzę. I umiem powiedzieć, że mam go dość. Po dwóch miesiącach z młodym na pokładzie mam serdecznie dość. W przeciwieństwie do rodziców dzieci zdrowych nie wyślę go na kolonie czy półkolonie, nie oddam dziadkom, tym bardziej nie zatrudnię niani. Może zapowiadana opieka wytchnieniowa coś w systemie zmieni, ale jakoś w ten pomysł nie do końca wierzę.
Zdarza się
Lubię to zdanie. Nie zwalnia mnie ono jednak z działania i chyba właśnie sprawia, że w trudnej sytuacji nie siadam i nie płaczę, ale zabieram się do działania, buntuję się, nie zgadzam się, pyskuję i piszę. A może po prostu nadinterpretuję to, że „zdarza się”, ale chce mi się zmian. Zmian w nas i wokół nas. Z podróży po Polsce jestem w stanie ocenić, w których regionach jest więcej ludzi zdrowych. A raczej w których rejonach się z niepełnosprawnymi nie wychodzi. Widzę rozwiązania w infrastrukturze, które pomagają funkcjonować osobom z różnymi ograniczeniami, jak i miejsca, które wręcz utrudniają normalne funkcjonowanie. Wiem, że wszystko jest w głowie i dlatego właśnie narodził się pomysł projektu. A stąd było tylko kilka kroków i dni do tego, by powalczyć o Budżet Obywatelski. I jestem na etapie, że powinnam do pomysłu przekonać mieszkańców Elbląga
Test praktycznego życia – czyli co?
Z inicjatyw ogólnomiejskich w Budżecie Obywatelskim ten projekt jest jedynym miękkim. Oznacza to, że nie o inwestycję – budowę czy remont infrastruktury chodzi czy stworzenie „namacalnej” rzeczy, lecz o zmianę w ludziach chodzi. Założyłam, że w szkołach, placówkach miejskich, urzędach, instytucjach a także na ulicach miasta będą przeprowadzane zajęcia, które mają w pewien sposób uwrażliwić na potrzeby osób z różnymi niepełnosprawnościami oraz pokazać świat z ich (niełatwej) perspektywy.
Nie chodzi mi o to, byście zrozumieli, jak to jest być w czyjejś skórze, bo to niemożliwe w sytuacji, gdy po dziesięciu minutach można wstać z wózka, „otrzepać” się i iść na spacer, lody, piwo. Chodzi bardziej o zrozumienie tego, jak się funkcjonuje, jak wygląda świat, chodnik, podjazd czy też wejście do autobusu z perspektywy osoby na wózku, o kuli, niewidomej czy też samego opiekuna. Nazywamy to empatią, ale o coś więcej chodzi. O zmianę sposobu myślenia i projektowania przestrzeni wokół nas a także kreowanie zachowań, które pozwolą wspólnie funkcjonować. Każdy niepełnosprawny jest przecież częścią społeczeństwa i ma prawo żyć na takich samych warunkach. Chyba że jednak nie jesteśmy równi. Nie chodzi mi o kolejkę przy kasie. I tak znaczki nie działają.
To, o co mi chodzi?
Projekt skierowany jest do uczniów, młodzieży, urzędników i pracowników różnych instytucji. Będzie wykorzystywał wiedzę terapeutów i specjalistów z dziedziny surdopedagogiki, tyflopedagogiki, oligofrenopedagogiki, osób zajmujących się terapią autyzmu a także tych, którzy aktywnie lub pasywnie poruszają się na wózkach inwalidzkich lub korzystają z różnego rodzaju kul lub balkoników. Przede wszystkim jednak będzie korzystał z doświadczeń osób niepełnosprawnych oraz ich opiekunów, którzy codziennie w Elblągu spotykają się z barierami nie tylko architektonicznymi czy też logistycznymi, ale również tymi, które funkcjonują w głowach zdrowych mieszkańców.
Przede wszystkim właśnie pełnosprawnym chciałabym pokazać, jak wygląda świat z poziomu wózka, jak odbiera się rzeczywistość w momencie, kiedy jeden ze zmysłów nie działa lub nie funkcjonuje prawidłowo lub też zbyt wiele bodźców dociera do mózgu i nie radzi sobie on z ich przetwarzaniem. Z zasady będą to zajęcia praktyczne, które pozwolą osobom zdrowym w pewien sposób poczuć się jak osoba z ograniczeniami. Choć będzie to czasowe, to mam nadzieję, że pobudzi empatię, która będzie widoczna w kolejce po zakupy, wsiadaniu do autobusu czy też w poruszaniu się po mieście. Będzie także pretekstem do tego, by o osobach starszych czy niepełnosprawnych myśleć na każdym etapie wprowadzania zmian w mieście. Poza tym pozwoli ocenić, czy realnie Poradnie Psychologiczno-Pedagogiczne, Urząd Miasta, Komenda Miejska Policji czy Straż Miejska są faktycznie dostępne dla wszystkich.
Projekt będzie realizowany w elbląskich szkołach. Na zajęcia zostaną przygotowane pomoce, które pozwolą stworzyć warunki podobne do tych, z którymi codziennie mierzą się osoby z różnymi niepełnosprawnościami. Ma to pokazać przez doświadczenie, jak wiele barier jest w nas i wokół nas.
Zakończenie projektu planowane jest w Tygodniu Osób Niepełnosprawnych w czerwcu 2020 roku. Zostanie zorganizowana gra miejska, do udziału, w której zostaną zaproszeni urzędnicy, pracownicy i dyrektorzy różnych instytucji, osoby decyzyjne, dziennikarze oraz chętni. Wyjdziemy na miasto, postaramy się przebić przez Stare Miasto, zrobić zakupy czy też wejść na obiad do restauracji. Skorzystamy z oferty Młodzieżowego Domu Kultury i innych instytucji, a także zgłosimy wykroczenie w Komendzie Miejskiej Policji i kupimy bilet miesięczny. Sprawdzimy z poziomu wózka, laski, psa przewodnika, jak się żyje w naszym mieście. Oczywiście będziemy poruszać się także elbląską komunikacją miejską.
Projekt wpisuje się w diagnozę potrzeb osób niepełnosprawnych opracowaną na potrzeby wprowadzania w mieście zmian.
W projekt chcą zaangażować się osoby z różnymi niepełnosprawnościami, ośrodki specjalne i terapeutyczne, studenci oligofrenopedagogiki, szkoły na różnych poziomach edukacyjnych.
Głosowanie będzie trwać od 23 września do 20 października na tradycyjnych formularzach lub na stronie https://boglosowanie.umelblag.pl/
Głosuj na:
Test praktycznego życia. Czy wiesz, z jakimi problemami borykają się osoby starsze i z niepełnosprawnościami w naszym mieście? Inicjatywy Ogólnomiejskie – pozycja nr 3
Projekt patronatem objęły Gazeta Internetowa PortEl oraz Razem z Tobą